Niby w przygotowaniu rosołu nie ma nic trudnego, jednak moim zdaniem dobry rosół powinien być aromatyczny, klarowny i niezbyt tłusty. A nie zawsze taki jest. Najlepiej smakuje z cienkim makaronem typu nitki albo wstążki. Rosół to dla mnie taka zupa, która powinna być jak najmniej „udoskonalana”, dlatego rezygnuję z wszelkiego rodzaju kostek rosołowych. Ten sam smak (a nawet lepszy, bez zielonych oczek) można osiągnąć, gotując po prostu kurczaka, najlepiej te chudsze fragmenty (piersi czy skrzydełka), wtedy rosół będzie mniej tłusty i nie będą po nim pływać wielkie oka.

Uwielbiam prawdziwy, pyszny kapuśniak! Ten aromat i smak. Mogłabym go jeść łyżkami bez końca. Zapach, który roznosi się po domu podczas gotowania jest prawie tak samo intensywny, jak podczas przygotowywania grochówki. Po prostu ślinka cieknie na samą myśl o tej zupie.

Mleczko kokosowe leżało w szafce już jakiś czas, aż w końcu trafiło do fantastycznej zupy tajskiej. W oryginale zupa ta nosi nazwę „Khao soi” i pochodzi z Tajlandii. Do zrobienia jej zainspirowała nas książka Roberta Makłowicza, „Fuzja Smaków”. Zupa jest ostra i stanowi ciekawą odmianę od klasycznego jedzenia.

Latem mam ochotę na zupy owocowe, szczególnie lubię zupę wiśniową. Tym razem zrobiłam ze śmietaną i taką już będę robić zawsze. Delikatna, różowa i pyyyyszna!

Pomidorówka, czyli inaczej prawdziwa, smaczna zupa pomidorowa z makaronem. Babcina, bo to, co robiła Babcia, zawsze smakowało wyśmienicie, było aromatyczne i po prostu pyszne.

Zupa grochowa kojarzy mi się z bardzo wczesnym dzieciństwem, z wyjazdami z rodzicami pod namiot, z wielkim garem… tego aromatu nie sposób zapomnieć, ten zapach rozpoznam z daleka. A ten smak! Ta zupa jest doskonała. Gęsta, aromatyczna i sycąca. A poza tym rozgrzewa, jest idealna na deszczowe dni. Po prostu pyszna zupa grochowa.